mary

Za marami postępowały rodziny poległych, przyjaciele, wojsko i wielotysięczny tłum ciekawych.

źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951

Właśnie wsunięto tam na marach zwłoki młodej jeszcze kobiety w białej sukience, z naszyjnikiem wonnych kwiatów na piersiach.

źródło: Beata Pawlak: Aniołek, 2013

Anna dowiaduje się, że Epitaphion będzie obnoszony po wieczornej mszy wokół kościoła, a kristiani, pokornie schyleni, przejdą, jak każe zwyczaj, pod marami.

źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997

Na końcu postępował król Ludwik, arcybiskup, biskupi, książęta, panowie i wielka moc ludu obojga płci. Pomiędzy nimi zaś a marami szli dworzanie zmarłego króla [...], wszyscy w czarną odzież przybrani i wszyscy z wielkim płaczem i jękiem.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004