mównica

  • pozycja na podwyższeniu lub w centralnym punkcie jakiegoś miejsca, z której mówca przemawia do zgromadzonych osób
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie


    CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Budownictwo

    części budowli

  • hiperonimy:  pozycja
    • parlamentarna, ratuszowa, sejmowa; polityczna
    • mównica w sejmie
    • pulpit; blokada, okupacja mównicy
    • opuścić; blokować, okupować mównicę
    • podejść/podchodzić do mównicy; grzmieć, krzyczeć, mówić, przemawiać z mównicy
    • wejść/wchodzić; zapraszać na mównicę
    • zająć miejsce na mównicy
  • Premier Tadeusz Mazowiecki wychodzi na sejmową mównicę i krzyczy, wygrażając posłom opozycji.

    źródło: NKJP: Historie absurdalne, Tygodnik Siedlecki, 2007-09-12

    Kilkakrotnie najwyraźniej wzburzony premier brytyjski musiał uderzyć pięścią w pulpit mównicy.

    źródło: NKJP: Tadeusz Jagodziński: Godzina próby premiera Majora, Gazeta Wyborcza, 1992-09-25

    Legenda głosi, że mównice z dwóch stron nawy głównej lubelskiego kościoła służyły do dysputy teologicznej z innowiercami.

    źródło: NKJP: Agnieszka Rybak: Zakon braci demokratów, Polityka, 2005-06-25

    W tym roku zwycięzcą jest... Odłożyłem statuetkę na mównicę, wygrzebałem z kieszeni pomiętą kopertę, rozerwałem ją i wyjąłem kartkę.

    źródło: NKJP: Mirosław Tomaszewski: UGI, 2006

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. mównica
    mównice
    D. mównicy
    mównic
    C. mównicy
    mównicom
    B. mównicę
    mównice
    N. mównicą
    mównicami
    Ms. mównicy
    mównicach
    W. mównico
    mównice
  • Zob. mówić

CHRONOLOGIZACJA:
1809, SL
Data ostatniej modyfikacji: 27.06.2017