mównica
-
pozycja na podwyższeniu lub w centralnym punkcie jakiegoś miejsca, z której mówca przemawia do zgromadzonych osób
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Budownictwo
części budowli -
hiperonimy: pozycja
-
- parlamentarna, ratuszowa, sejmowa; polityczna
- mównica w sejmie
- pulpit; blokada, okupacja mównicy
- opuścić; blokować, okupować mównicę
- podejść/podchodzić do mównicy; grzmieć, krzyczeć, mówić, przemawiać z mównicy
- wejść/wchodzić; zapraszać na mównicę
- zająć miejsce na mównicy
-
Premier Tadeusz Mazowiecki wychodzi na sejmową mównicę i krzyczy, wygrażając posłom opozycji.
źródło: NKJP: Historie absurdalne, Tygodnik Siedlecki, 2007-09-12
Kilkakrotnie najwyraźniej wzburzony premier brytyjski musiał uderzyć pięścią w pulpit mównicy.
źródło: NKJP: Tadeusz Jagodziński: Godzina próby premiera Majora, Gazeta Wyborcza, 1992-09-25
Legenda głosi, że mównice z dwóch stron nawy głównej lubelskiego kościoła służyły do dysputy teologicznej z innowiercami.
źródło: NKJP: Agnieszka Rybak: Zakon braci demokratów, Polityka, 2005-06-25
W tym roku zwycięzcą jest... Odłożyłem statuetkę na mównicę, wygrzebałem z kieszeni pomiętą kopertę, rozerwałem ją i wyjąłem kartkę.
źródło: NKJP: Mirosław Tomaszewski: UGI, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mównica
mównice
D. mównicy
mównic
C. mównicy
mównicom
B. mównicę
mównice
N. mównicą
mównicami
Ms. mównicy
mównicach
W. mównico
mównice
-
Zob. mówić