hulanka
-
książk. wesołe spotkanie towarzyskie, którego uczestnicy zachowują się głośno, często połączone z piciem alkoholu i tańcami
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
rozrywka -
- całonocna, nocna hulanka
- hulanki i swawole; hulanki i zabawy; tańce i hulanki
- czasy, towarzysz hulanek
- uczestniczyć w hulankach
- spędzać czas na hulankach
-
„Żubra” kazał odwieźć do domu, ale na tym jego kłopoty się nie skończyły, bo pijacka hulanka trwała nadal.
źródło: NKJP: Maria Wichowa: O różnych aspektach staropolskiej biesiady w świetle relacji literackich, 2000
To już dziewiąty dzień na planie zdjęciowym „Ślubów panieńskich”. Panowie i pani wracają właśnie z balu po całonocnej hulance.
źródło: NKJP: Dariusz Kuziak: Fredro ze wspomaganiem, Tygodnik Siedlecki, 2009-09-22
Tańce, hulanki i swawole szybko jej brzydną, więc postanawia niczym syn marnotrawny wrócić na łono rodziny.
źródło: NKJP: Paweł Sasko: Nierozgarnięta siostra, Esensja, 2009-04-08
Detektywi sprowadzeni aż z londyńskiego Scotland Yardu ustalili, że noc przed podróżą spędził na hulankach i kiedy o świcie zasiadał za kierownicą królewskiej limuzyny, jeszcze szumiało mu w głowie.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Król na dachu, Gazeta Wyborcza, 1998-03-20
Większość poczciwych ludzi radowała się z takiego obrotu rzeczy, lecz Rogatka miał także w stolicy sporo zwolenników, przede wszystkim towarzyszy jego hulanek.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hulanka
hulanki
D. hulanki
hulanek
C. hulance
hulankom
B. hulankę
hulanki
N. hulanką
hulankami
Ms. hulance
hulankach
W. hulanko
hulanki
-
ukr. huljánka
Od: hulać