wieczerza
-
daw. wieczorny posiłek
-
Współcześnie używane najczęściej w odniesieniu do wieczerzy wigilijnej.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
rodzaje pokarmu/potraw i ich cechy -
- polska, staropolska; rodzinna, świąteczna, tradycyjna; wspólna; wigilijna; skromna, suta; postna; uroczysta wieczerza
- organizacja, organizator wieczerzy (wigilijnej)
- uczestnictwo, udział w wieczerzy
- organizować, przygotować/przygotowywać, zorganizować; jeść, spożyć/spożywać, zjeść; podać; rozpocząć, skończyć, zakończyć wieczerzę
- siadać, siąść, usiąść, zasiąść/zasiadać do wieczerzy
- przyjść, zaprosić na wieczerzę
- uczestniczyć w wieczerzy
-
W rodzinnym gronie Polacy chętnie pielęgnują zwyczaje. Trzy czwarte Polaków zasiądzie do wigilijnej wieczerzy z rodziną we własnym domu.
źródło: NKJP: W rodzinnym gronie, Dziennik Polski, 1998-12-24
Święta Godów było huczne i uroczyste witanie pierwszej pojawiającej się gwiazdy. Był to znak do wieczerzy, którą rozpoczynał najstarszy członek rodziny modlitwą.
źródło: NKJP: Magdalena Gronkiewicz: Tradycje Świąt Bożego Narodzenia, 1997
Dariusz bardzo cenił i lubił Daniela, toteż z ciężkim sercem skazał go na wrzucenie do jamy, gdzie trzymano wygłodzone lwy. Po wydaniu wyroku nie jadł wieczerzy i był tak strapiony, że całą noc nie mógł oka zmrużyć.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
Jak zawsze uczestnicy byli zapraszani przez Gospodarza na wspólne posiłki. Polacy zostali zaproszeni na wieczerzę zaraz pierwszego dnia. Widać było, że Jan Paweł II wraca do sił, choć wciąż jeszcze odczuwa ból przy pierwszym ruchu i potrzebuje pomocy laski.
źródło: NKJP: Józef Tischner: Pytania na czas wielkiej zmiany, Gazeta Wyborcza,1994-09-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wieczerza
wieczerze
D. wieczerzy
wieczerzy
C. wieczerzy
wieczerzom
B. wieczerzę
wieczerze
N. wieczerzą
wieczerzami
Ms. wieczerzy
wieczerzach
W. wieczerzo
wieczerze
-
psł. *večer'a (<*večer-ja) 'posiłek wieczorny'
Zob. wieczór