dziwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

powodować, że ktoś się dziwi

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Prawnik. To ten, który mnie dziwił swoimi prawicowymi poglądami. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Abecadło Miłosza, 1997
	Resztki ścian błyszczą złoceniami i dziwią nas ciężkim bogactwem ornamentów. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
	Kobieta unosi brwi, zupełnie jak Karol, nie wiadomo, czy dziwi ją decyzja Marty, czy to, co się dzieje na placyku z nieczynną fontanną. źródło: NKJP: Anna Onichimowska: Trzecie oko, 2009
	Nie mam oczywiście pretensji, że spacerujesz z chłopcem, trochę mnie po prostu dziwi, że uważasz ten fakt za coś, co należy ukrywać. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976
	Radnego [...] dziwi, dlaczego nie dotrzymano terminu spłaty odsetek, skoro były na to pieniądze. źródło: NKJP: K. Juszczak: VII sesja Rady Gminy w Kobylej Górze: Jednogłośnie, ale z zastrzeżeniami, Czas Ostrzeszowski, 18, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: dziwiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dziwił będę dziwić	będę dziwiła będę dziwić	będę dziwiło będę dziwić	będziemy dziwili będziemy dziwić	będziemy dziwiły będziemy dziwić
2 os.	będziesz dziwił będziesz dziwić	będziesz dziwiła będziesz dziwić	będziesz dziwiło będziesz dziwić	będziecie dziwili będziecie dziwić	będziecie dziwiły będziecie dziwić
3 os.	będzie dziwił będzie dziwić	będzie dziwiła będzie dziwić	będzie dziwiło będzie dziwić	będą dziwili będą dziwić	będą dziwiły będą dziwić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dziwmy
2 os.	dziw	dziwcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziwiłbym bym dziwił	dziwiłabym bym dziwiła	dziwiłobym bym dziwiło	dziwilibyśmy byśmy dziwili	dziwiłybyśmy byśmy dziwiły
2 os.	dziwiłbyś byś dziwił	dziwiłabyś byś dziwiła	dziwiłobyś byś dziwiło	dziwilibyście byście dziwili	dziwiłybyście byście dziwiły
3 os.	dziwiłby by dziwił	dziwiłaby by dziwiła	dziwiłoby by dziwiło	dziwiliby by dziwili	dziwiłyby by dziwiły

bezosobnik: dziwiono by

bezokolicznik: dziwić

imiesłów przysłówkowy współczesny: dziwiąc

gerundium: dziwienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dziwiący

odpowiednik aspektowy: zdziwić

	+	dziwić	+	KOGO + (CZYM)
(to), że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE	+	dziwić	+	KOGO

psł. *diviti 'patrzeć z podziwem, obserwować; wprawiać w podziw, zdumienie'