psychika
-
ogół wrodzonych i nabytych dyspozycji duchowych, intelektualnych i uczuciowych człowieka
-
[psychika] lub pot. [psychika]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
-
synonimy: konstrukcja psychiczna
-
- ludzka, dziecięca, kobieca, męska; młoda; delikatna, krucha, słaba, wrażliwa; mocna, silna; chora, zdrowa, zniszczona; pokręcona, rozchwiana, zaburzona, zwichrowana; skomplikowana; cudza, własna; indywidualna, zbiorowa; niemiecka psychika; psychika polska
- psychika człowieka, ludzi; dziecka, dziewczynki, kobiety, mężczyzny, młodego, młodzieży; ofiary, oskarżonego; chorego, pacjenta; autora, bohatera, odbiorcy; Polaka; piłkarzy, przeciwnika, zawodnika; narodu, zespołu; żołnierzy; psa, zwierząt
- funkcjonowanie psychiki
- analizować; kształtować; niszczyć, okaleczać, obciążać, wypaczać; odbudować/odbudowywać; poznać/poznawać; rozumieć/zrozumieć psychikę
-
O psychice człowieka mówi jego twarz, ubiór, najbliższe otoczenie.
źródło: NKJP: Paweł Walewski: Oddział niedomknięty, Polityka, 2009-09-12
Bezdomność to nie tylko utrata domu, ale głębokie zmiany w psychice, niemożliwość odnalezienia się w rzeczywistości.
źródło: NKJP: Ewa Halewska: Na życiowym rozdrożu, Nowiny Raciborskie, 2004-01-13
Tenis stołowy wbrew pozorom wymaga przede wszystkim silnej psychiki i umiejętności koncentracji uwagi [...].
źródło: NKJP: Paweł Mielczarek: Szkoda, że o sile ekstraklasy decydują zawodniczki zagraniczne, Gazeta Częstochowska, 2008-06-05
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. psychika
psychiki
D. psychiki
psychik
C. psychice
psychikom
B. psychikę
psychiki
N. psychiką
psychikami
Ms. psychice
psychikach
W. psychiko
psychiki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
gr. psychikós 'dotyczący duszy'
W Mitologii greckiej Psyche, personifikacja duszy ludzkiej (gr. psyché 'dusza'), przedstawiana była jako młoda dziewczyna ze skrzydłami motyla, po długiej historii miłości, rozpaczy i różnych przygód, została obdarzona nieśmiertelnością i zaślubiona ukochanemu Erosowi.