rudera - Wielki słownik języka polskiego PAN

stary, zniszczony budynek lub pomieszczenie o nietrwałej konstrukcji

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

rodzaje budowli i ich cechy

hiperonimy:

budynek
ruina

czarna; drewniana; parterowa; ogromna; nieogrzewana; niezamieszkana, opustoszała, opuszczona; rozpadająca się, rozwalająca się, waląca się, zdewastowana; nadpalona, płonąca; rozebrana; stara, stuletnia; niechlujna, zapuszczona; brzydka, okropna, straszna; głucha; ponura; kompletna, prawdziwa; taka rudera; ceglane, gliniane; niskie; miejskie, wiejskie; poniemieckie, przedwojenne; odrapane, zaśmiecone; śmierdzące; zaszczurzone; śmietnikowe rudery
rudera z drewna; bez dachu
rudera z (przeciekającym,...) dachem; z (powybijanymi,...) szybami; z (jednym,...) pokojem
dach, strych; mieszkaniec, posiadacz, właściciel; rozbiórka rudery
rudera szpeci; straszy; zawaliła się
remontować; przypominać ruderę; burzyć rudery

	Pusta rudera bez dachu niszczeje w szybkim tempie. Istnieje niebezpieczeństwo, że zawali się od podmuchów wiatru. źródło: NKJP: Jacek Jaszczyk: Straszny domek nadal stoi, Tygodnik Tucholski, 2003
	Idziemy razem przez szeroką ulicę Pragi i ciemną bramą przenikamy w podwórze wielkiej rudery o brudnych, poczerniałych ścianach z poodbijanym tynkiem. źródło: NKJP: Zofia Nałkowska: Medaliony, 1997
	Poprzednio mieszkałem w ruderze, na drugim piętrze, z ubikacją na dworze. źródło: NKJP: Michał Wroński: Wspólny kąt dla seniorów, Dziennik Zachodni, 2004-10-20
	Stacja powstała w zeszłym roku, ale ulokowano ją w nędznych, śmierdzących ruderach sprzed pierwszej wojny. źródło: NKJP: Małgorzata Szejnert: Czarny ogród, 2007
	Puławska na tym odcinku zabudowana była po lewej stronie starymi ruderami i drewniakami, chylącymi się ku ruinie. źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Noc i inne opowiadania, 2001

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

łac. rūdera 'gruzy; ruina, coś zrujnowanego'

Por. rūdus, -eris 'drobno tłuczony kamień, gruz'