separatysta - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba dążąca do wydzielenia swojej wspólnoty narodowej bądź religijnej z innej, większej wspólnoty

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

doktryny i poglądy polityczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

wyznania: zasady i prawdy wiary

	Islamscy separatyści od 12 lat prowadzą walkę zbrojną o samostanowienie Kaszmiru, podzielonego pomiędzy Indie, Pakistan i Chiny. źródło: NKJP: (PAP): Atak islamistów, Dziennik Polski, 2001-10-02
	W krymskich wyborach prezydenckich zwyciężył separatysta Jurij Mieszkow. źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: A naprawdę wygrają Tatarzy, Gazeta Wyborcza, 1994-01-31
	Z kolei głos zabrał nieznany mówca, przemawiając za oderwaniem Bawarii od Rzeszy, co w owym czasie było poglądem bardzo popularnym w szeregach tamtejszego mieszczaństwa. Na to wystąpił Hitler i tak ostro skrytykował owego separatystę, że zwrócił na siebie uwagę Drexlera. źródło: NKJP: Franciszek Ryszka: Noc i mgła: Niemcy w okresie hitlerowskim, 1963
	W przekazanej Jägerhornowi pisemnej odpowiedzi na list z Liikala cesarzowa zachęcała też do działania fińskich separatystów, obiecując im wsparcie w dziele tworzenia autonomicznego państwa pod kuratelą Rosji. źródło: NKJP: Zbigniew Anusik: Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, 2000
	Nikt nie przyznał się do tych akcji, przypisywanych grupom młodych radykałów, bliskich separatystom z ETA. źródło: NKJP: Anna Satel: Stary rok, Nowy Rok, Życie Warszawy, 2002

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

internac.

ang. separatist

fr. séparatiste

niem. Separatist

z łac. sēparātus 'oddzielony, osobny', ustronny, odległy', 'różny, nie ten sam; oderwany, nie związany z czymś'

< sēparāre 'odłączać, oddzielać; wyodrębniać'.