skrucha
-
stan psychiczny osoby, której jest bardzo przykro, że zrobiła coś złego, i chciałaby, żeby to się wcale nie wydarzyło lub żeby można było to naprawić
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- najgłębsza, prawdziwa, szczera, wielka skrucha
- skrucha i żal
- poczucie; cień; akt, słowa, wyrazy skruchy
- pełen, pełny skruchy
- brak skruchy
- czuć, odczuwać, poczuć; okazać/okazywać, wykazać/wykazywać, wyrazić/wyrażać skruchę
- powiedzieć, przyznać/przyznawać, wyznać ze skruchą
-
- Trzeba było dać czas grzesznikom, żeby uświadomili sobie, co zrobili, by poczuli żal i szczerą skruchę. Bóg wysłucha i przyjmie każdego, kto się szczerze przed nim otworzy.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dać czas grzesznikom, Gazeta Wyborcza, 1995-09-01
Policjanci nie potrafią powiedzieć, czy mordercy działali świadomie. W śledztwie żaden z nich nie wykazuje skruchy.
źródło: NKJP: Michał Wiśniewski: Przyznał, że zabił, Gazeta Poznańska, 2002-09-05
– Przyznaję się do winy. To ja zrobiłem, chociaż tego nie pamiętam – wyznał ze skruchą oskarżony. – Nie mogę się pogodzić z tym, co się stało.
źródło: NKJP: Izabela Kacprzak: Sądowy finał drogowej tragedii, Dziennik Zachodni, 2006-08-30
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. skrucha
skruchy
D. skruchy
skruch
C. skrusze
skruchom
B. skruchę
skruchy
N. skruchą
skruchami
Ms. skrusze
skruchach
W. skrucho
skruchy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika skruszyć ‘wywołać skruchę, wzbudzić żal’.
Zob. kruszyć