dziwić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

odczuwać to, co człowiek zwykle czuje, kiedy widzi, że ktoś lub coś jest inne, niż się spodziewał albo wydarzyło się coś, czego się nie spodziewał

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

dziwować się
ktoś przeciera oczy
zdumiewać się

	Nie dziwię się, że opowieść Wiewiórki wydała się jego kolegom niewiarygodna. źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga urwisów, 1967
	Wasyl mówił bardzo wolno, jakby dziwił się własnym słowom. źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1995
	A ja nic nie wiedziałam - dziwiła się Marta. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	Trudno dziwić się inicjatywie mieszkańców kilku niewielkich miasteczek położonych w miejscach, gdzie przebiegać miała trasa. Broniąc swego, przystąpili do [...] protestów. źródło: NKJP: Marek Chrzanowski: Inicjatywa oddolna, Wieści Podwarszawskie, 2004-08-01
	Niejeden starszy gazda z niedowierzaniem kręci głową, dziwiąc się, dlaczego las schnie. źródło: NKJP: Tomasz Krzyżanowski, Marek Grocholski: Zielone Podhale 2000, Tygodnik Podhalański, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziwiłem się +(e)m się dziwił	dziwiłam się +(e)m się dziwiła	dziwiłom się +(e)m się dziwiło	dziwiliśmy się +(e)śmy się dziwili	dziwiłyśmy się +(e)śmy się dziwiły
2 os.	dziwiłeś się +(e)ś się dziwił	dziwiłaś się +(e)ś się dziwiła	dziwiłoś się +(e)ś się dziwiło	dziwiliście się +(e)ście się dziwili	dziwiłyście się +(e)ście się dziwiły
3 os.	dziwił się	dziwiła się	dziwiło się	dziwili się	dziwiły się

bezosobnik: dziwiono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się dziwił będę się dziwić	będę się dziwiła będę się dziwić	będę się dziwiło będę się dziwić	będziemy się dziwili będziemy się dziwić	będziemy się dziwiły będziemy się dziwić
2 os.	będziesz się dziwił będziesz się dziwić	będziesz się dziwiła będziesz się dziwić	będziesz się dziwiło będziesz się dziwić	będziecie się dziwili będziecie się dziwić	będziecie się dziwiły będziecie się dziwić
3 os.	będzie się dziwił będzie się dziwić	będzie się dziwiła będzie się dziwić	będzie się dziwiło będzie się dziwić	będą się dziwili będą się dziwić	będą się dziwiły będą się dziwić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dziwmy się
2 os.	dziw się	dziwcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dziwiłbym się bym się dziwił	dziwiłabym się bym się dziwiła	dziwiłobym się bym się dziwiło	dziwilibyśmy się byśmy się dziwili	dziwiłybyśmy się byśmy się dziwiły
2 os.	dziwiłbyś się byś się dziwił	dziwiłabyś się byś się dziwiła	dziwiłobyś się byś się dziwiło	dziwilibyście się byście się dziwili	dziwiłybyście się byście się dziwiły
3 os.	dziwiłby się by się dziwił	dziwiłaby się by się dziwiła	dziwiłoby się by się dziwiło	dziwiliby się by się dziwili	dziwiłyby się by się dziwiły

bezosobnik: dziwiono by się

bezokolicznik: dziwić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: dziwiąc się

gerundium: dziwienie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dziwiący się

odpowiednik aspektowy: zdziwić się

Zob. dziwić