gniew - Wielki słownik języka polskiego PAN

stan psychiczny wywołany czymś, co danej osobie się nie podoba i co wzbudza w niej ostry sprzeciw, a nawet agresję

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

bezsilny; gwałtowny, niekontrolowany, niepohamowany, ślepy; dziki, szalony, wściekły; największy, ogromny, prawdziwy, srogi, straszliwy, straszny, szczery, wielki, wyraźny; narastający, rosnący; wewnętrzny; stłumiony; słuszny, sprawiedliwy, uzasadniony; boski, Boży, ludzki, ojcowski; ludowy, robotniczy, społeczny; czarny; globalny; nagły gniew
uczucie; atak, napady, wybuch; oznaki, wyraz, znak; powód, przyczyna; grymas, łzy, odruch, okrzyk, paroksyzm, pomruk, przypływ, rumieniec; błysk, fala, iskra, ogień, płomień, piorun; chwila, dzień gniewu
pełen gniewu
porwany gniewem
czerwony, purpurowy, zaczerwieniony z gniewu
gniew się budzi, rodzi się, pojawia się, ogarnia kogoś; wzbiera; minął
uniknąć/unikać; bać się, obawiać się; pozbyć się/pozbywać się gniewu
budzić, wywołać/wywoływać, wzbudzać; czuć, odczuwać, poczuć; pokazać/pokazywać; hamować, kryć, powstrzymać/powstrzymywać, powściągać, ukryć/ukrywać; kontrolować, łagodzić, opanować/opanowywać, stłumić, tłumić, uśmierzyć/uśmierzać; okazać, wyrażać; udać/udawać; rozładować; podsycać; rozumieć/zrozumieć gniew
kipieć, płonąć, unieść się/unosić się, wybuchnąć/wybuchać, zapłonąć, zawrzeć; reagować; pałający gniewem
drżeć; poblednąć, poczerwienieć, posinieć z gniewu
krzyknąć, mówić, odpowiedzieć, powiedzieć, rzec, zawołać; patrzeć, spojrzeć/spoglądać z gniewem

	Czasami wpadał w złość, a nawet wybuchał gniewem z jakiegoś małego powodu [...]. źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Żydowska wojna, 1989
	Ezaw uniósł się niepohamowanym gniewem i odgrażał się, że zabije Jakuba. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Byłam mile zdziwiona, że moje zachowanie nie wywołało na pana twarzy nie tylko oznak gniewu, ale nawet niezadowolenia. źródło: NKJP: Karol Olgierd Borchardt: Szaman morski, 1988
	Do mieszkania wtargnęła rozindyczona kobieta, czerwona z gniewu, agresywnie wymachując parasolką. źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
	Kiedy zaczynamy czuć gniew, tempo bicia serca wzrasta, a to powoduje natychmiastową reakcję naszego organizmu. źródło: NKJP: Piotr Adamczyk: Mądre szczęśliwe życie, 2008

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

Inne uwagi

Zwykle lp

psł. *gněvъ