-
cecha kogoś, kogo nie przerażają i nie zniechęcają do działania trudności i niebezpieczeństwa
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
-
- ludzka, męska, młodzieńcza, osobista, własna; duża, nadmierna, niebywała, niemała, nieprzeciętna, niesamowita, niesłychana, niezwykła, ogromna, olbrzymia, spora, wielka, wyjątkowa; brawurowa, desperacka, heroiczna, straceńcza, szaleńcza; artystyczna, intelektualna, moralna, polityczna odwaga
- odwaga żołnierzy; autora, pisarza; rządu; decyzji, działania, głoszenia czegoś, mówienia, myślenia, pisania, przyznania się do czegoś, wiary
- odwaga w bitwie, w działaniu, w głoszeniu czegoś, w grze, w mówieniu, w myśleniu, w obronie czegoś, w podejmowaniu decyzji, w realizacji czegoś, w walce
- odwaga i bezinteresowność, odwaga i bohaterstwo, odwaga i determinacja, odwaga i honor, odwaga i inteligencja, odwaga i konsekwencja, odwaga i mądrość, odwaga i męstwo, odwaga i niezależność, odwaga i odpowiedzialność, odwaga i ofiarność, odwaga i patriotyzm, odwaga i pewność siebie, odwaga i pokora, odwaga i poświęcenie, odwaga i prawość, odwaga i rozwaga, odwaga i samozaparcie, odwaga i siła, odwaga i sprawność, odwaga i stanowczość, odwaga i szlachetność, odwaga i uczciwość, odwaga i wiara, odwaga i wyobraźnia
- brak, doza, nadmiar, odrobina; przypływ; akt, dowód, przykład, symbol, świadectwo, wzór; potrzeba odwagi
- podziw, szacunek dla odwagi
- brawa, dyplom, gratulacje, medal, nagroda za odwagę
- brakuje, zabrakło odwagi
- dodać/dodawać, nabrać/nabierać; nie starczać; wymagać; gratulować, życzyć odwagi
- mieć; cenić, doceniać, podziwiać odwagę
- wykazać się, wyróżnić się; zaimponować komuś odwagą
- znany z odwagi
- zdobyć/zdobywać się na odwagę; podziwiać kogoś; chwalony za odwagę
-
|
Obcowanie na co dzień z poważnym zagrożeniem jest dla nich podniecające, stwarza namiastkę przygody, szansę popisania się odwagą przed znajomymi itp.
źródło: NKJP: Hanna Jurczak-Gucwińska: Zwierzęta w moim domu, 1997
|
|
[...] przy ustroju polegającym na wzajemnym szantażu różnego rodzaju dyscyplin trzeba niemałej odwagi, żeby wszczynać jakiekolwiek śledztwo.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
|
|
Stała, jakby nagle opuściła ją odwaga i nie miała siły przekroczyć progu. Zrobiła wreszcie krok, lecz przystanęła.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997
|
|
Rządziła w kuchni niczym generał w armii i ona jedna miała odwagę wyprosić z niej zbyt natarczywą Reidernową.
źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
|
|
Przystępując do sakramentu pojednania, odczuwa już radość ze spotkania z Jezusem miłosiernym. Te słowa dodają odwagi tym, którzy odczuwają wstyd i lęk przed wyznaniem grzechów.
źródło: NKJP: Adam Sroka: Lectio divina na Wielkanoc, Głos Ojca Pio, 2006-04
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
odwaga
|
odwagi
|
|
| D. |
odwagi
|
odwag
|
|
|
|
| C. |
odwadze
|
odwagom
|
|
| B. |
odwagę
|
odwagi
|
|
| N. |
odwagą
|
odwagami
|
|
| Ms. |
odwadze
|
odwagach
|
|
| W. |
odwago
|
odwagi
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
odwaga |
+ |
(żeby ZDANIE|BEZOKOLICZNIK)
|
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego odważyć się; zob. ważyć
CHRONOLOGIZACJA:
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 10.02.2014