bura

  • pot.  ostre, słowne skarcenie jakiejś osoby
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich

    • niezła, porządna bura
    • dostać, oberwać burę
  • Matka nie cierpiała kałuż na podłodze. Po to jest wycieraczka, mówiła, żebym nie musiała po tobie sprzątać. Już nieraz oberwał burę za oblepione śniegiem podeszwy.

    źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008

    - Nauczyła mnie liczyć, pisać, czytać - wylicza chłopiec, który, jak sam przyznaje, nieraz szukał schronienia w babcinych ramionach przed burą od rodziców.

    źródło: NKJP: BEM: Babcia na medal, Gazeta Poznańska, 2002-01-22

    Bałam się, że jeśli urwę się z pracy na godzinę, a utknę w gigantycznej kolejce w urzędzie, dostanę burę od szefa.

    źródło: NKJP: (red): Dowód w pięć minut, Dziennik Łódzki, 2007-09-27

    A to niesforni smarkacze! Zasłużyli sobie na burę i ją popamiętają!

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

    Na ćwiczeniach pierwszy nieskuteczny strzał oznacza totalną klapę, burę od dowódcy i kpiny kolegów.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. bura
    bury
    D. bury
    bur
    C. burze
    burom
    B. burę
    bury
    N. burą
    burami
    Ms. burze
    burach
    W. buro
    bury
  • bez ograniczeń + bura +
    (za CO)
  • Od: burka 'ciężka nagana' (rozumianego jako zdrobnienie), zob. burczeć.

CHRONOLOGIZACJA:
1781, Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 14.11.2014