cholewa I

U pasa miał miecz. Piękny, lekki, tergański miecz z półzamkniętą gardą, opierający się okutym końcem pochwy o lśniącą cholewę jeździeckiego buta.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992

Wcisnął obrzmiałe od ciepła stopy w cholewy chromowanych, oficerskich butów [...].

źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006

Miał na sobie porządne spodnie wpuszczone w cholewy wyczyszczonych na wysoki połysk butów i sportową marynarkę z jasnego samodziału w pepitkę.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

Jeszcze w butach z cholewami - nie gumiakach, nie straszliwych, kojarzących się z Sowietami gumofilcach, ale w prawdziwych, skórzanych - przyjeżdżali na plac Na Stawach podkrakowscy chłopi. Zwłaszcza zimą cholewy były obowiązkowe.

źródło: NKJP: amk: Poznać pana..., Dziennik Polski, 2000-02-12

Pan młody z reguły był w bryczesach i w wyglansowanych na błysk butach z cholewami, tzw. „oficerkach” ze sztywnymi cholewami i wysoką sztywną piętką, nazywaną „szklanka”, otaczającą obcas na wysokości kostki.

źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994