pokora

  • świadomość własnych ograniczeń i słabości skłaniająca do niesprzeciwiania się życiowym koniecznościom
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

  • synonimy:  uniżenie I
    uniżoność
    antonimy:  pycha I
    wyniosłość
    • duża, głęboka, należyta, niezwykła, ogromna, wielka; fałszywa, prawdziwa; chrześcijańska pokora
    • pokora człowieka, Jezusa, ucznia; ducha
    • pokora w dyskusji; wobec Boga, wobec człowieka, wobec widza; wobec władzy; wobec natury, wobec przyrody, wobec żywiołu; wobec rzeczywistości, wobec świata; wobec dzieła, wobec sztuki; wobec historii, wobec losu, wobec życia; wobec potęgi, wobec wielkości
    • pokora i cierpliwość, pokora i łagodność, pokora i miłość, pokora i odwaga, pokora i prostota, pokora i radość, pokora i skrucha, pokora i szacunek, pokora i ufność, pokora i uległość, pokora i wdzięczność; posłuszeństwo i pokora, skromność i pokora, ubóstwo i pokora
    • brak, doza, odrobina, stopień; akt, gest, postawa, przykład, wyraz, wzór, znak; lekcja, nauka, szkoła; cnota, duch; rodzaj pokory
    • pełen pokory
    • nauczyć, uczyć; nabrać, wymagać pokory
    • okazać, udawać, zachować pokorę
    • skłaniać do pokory
    • czekać, pochylić się, wrócić, wysłuchać; powiedzieć, przyznać, wyznać; przyjąć/przyjmować coś, znosić coś; odnosić się do czegoś, podchodzić do czegoś z pokorą
    • mówić o pokorze
  • Ta właśnie dobrze rozumiana pokora wobec losu pozwoliła jej przetrwać tyle lat u boku teścia despoty i bez rozpaczy znosić swą niejasną kondycję społeczną [...].

    źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006

    Na treningach i meczach wykonuje mrówczą pracę. Jest przykładem skromności i pokory, które zawsze procentują.

    źródło: NKJP: Tak gra lider, Dziennik Polski, 2003-04-14

    Jeżeli wygnanie przynosi jakiekolwiek korzyści, to z pewnością uczy pokory. Można [...] zaryzykować twierdzenie, że wygnanie to najlepsza lekcja tej cnoty.

    źródło: NKJP: Anna Kołyszko (tłum.): Stan zwany wygnaniem, Gazeta Wyborcza, 1996-08-24/1996-08-25

    [...] buta i brak pokory wobec sztuki ze strony pseudotwórców, zamyka ludzi w sobie, ginie więź między nimi.

    źródło: NKJP: Kiedy rodzi się pomysł na wiersz inne sprawy mogą poczekać, Tygodnik Ciechanowski, 2005-01-11

    Jak wszyscy ludzie jesteśmy grzeszni i jak wszyscy ludzie uważamy, że powinniśmy się doskonalić, dlatego każdą krytykę przyjmujemy z pokorą i z uwagą.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.10.1992

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pokora
    pokory
    D. pokory
    pokór
    C. pokorze
    pokorom
    B. pokorę
    pokory
    N. pokorą
    pokorami
    Ms. pokorze
    pokorach
    W. pokoro
    pokory

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • psł. *pokora 'uległość, upokorzenie'

    Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *pokoriti 'poniżyć, upokorzyć'

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 07.07.2023