gadanina
-
pot. pejorat. mówienie o czymś mało ważnym lub nieciekawym zbyt rozwlekle
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- bezsensowna, beznamiętna, bezużyteczna, ciągła, codzienna, czcza, dziecinna, gładka, jałowa, nadęta, napuszona, nerwowa, niemądra, propagandowa, próżna, sztubacka, wieczorna, wielogodzinna, zwykła gadanina
- gadanina pisarza, polityków, posłów
- gadanina na jakiś temat
- gadanina o polityce, o pożytkach czegoś, o czyjejś winie
- w gadaninie chodzi o coś
- głupota i gadanina
- efekty; kwadranse, lata gadaniny
- mieć dość/dosyć, nie znosić gadaniny
- krytykować, ograniczyć, przerwać, znosić gadaninę
- coś sprowadza się do gadaniny
- zasłuchać się w gadaninę
- nie poprzestać, coś kończy się/skończyło się na gadaninie
-
– Gadanina, że mogą to być na przykład lekarze z Bułgarii czy Rumunii, to bzdura.
źródło: NKJP: (TUR): Urlopowa czarna dziura w szpitalach, Gazeta Krakowska, 2007-01-19
Było w tej gadaninie jakieś oficerstwo, i to białogwardyjskie.
źródło: NKJP: Józef Hen: Bruliony profesora T., 2006
Dosyć mając już tej próżnej gadaniny […], nie zdzierżyłem i zapytałem wprost, jaki udział w spadku wyznaczył dla mnie przed śmiercią nasz zacny rodziciel.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
Puszczając mimo uszu gadaninę matki, myślała o synku Jerzego.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2004
Z kolei Antkowi podobała się prostolinijność i otwartość wielebnego Washingtona, który, podobnie jak on, lubił zjeść i wypić, a poza tym nie zanudzał go ciągłą gadaniną o problemach infrastruktury czy inwestycji.
źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. gadanina
gadaniny
D. gadaniny
gadanin
C. gadaninie
gadaninom
B. gadaninę
gadaniny
N. gadaniną
gadaninami
Ms. gadaninie
gadaninach
W. gadanino
gadaniny
-
Zob. gadać