zawieja
-
śnieżyca, podczas której wieje silny wiatr
-
D. C. Ms. lp i D. lm wymawiane: [zawieji].
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Pogoda
zjawiska atmosferyczne -
- zimowa zawieja; zawieja śnieżna
- zawieje i zamiecie; mróz i zawieje
- powodować zawieje
-
Kiedy kondukt zbliżał się do bram cmentarza, szalała śnieżna zawieja.
źródło: NKJP: Marcin Sitko: Docenić chwilę, Dziennik Zachodni, 2003-02-03
Wiatr umiarkowany, chwilami dość silny (w porywach około 15 m/sek.) z kierunków zachodnich, może powodować lokalne zawieje i zamiecie śnieżne.
źródło: NKJP: (PS): Mroźno i pochmurno, Dziennik Polski, 2005-03-10
Powietrze rześkie, zawieja ucichła nad ranem, lekki trzymał mróz, śnieg chrzęścił pod butami.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
- Pogoda okropna. Nie gniewaj się, ale czy to ma sens, żebyś wychodziła z domu na taką zawieję?
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Miazga, 1979
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zawieja
zawieje
D. zawiei
zawiei
C. zawiei
zawiejom
B. zawieję
zawieje
N. zawieją
zawiejami
Ms. zawiei
zawiejach
W. zawiejo
zawieje
Inne uwagi
W D. lmn używa się również formy zawiej, która jest używana za niepoprawną.
-
ogsł. *zavěja / *zavějь 'zawieja; obfite opady śniegu, którym towarzyszą mocne podmuchy wiatru'
Rzeczownik od przedrostkowego czasownika *za-vějati ‘zawiać’; zob. wiać