-
kobieta będąca w stałym, nieformalnym związku z mężczyzną w stosunku do tego mężczyzny
-
[koŋkubina] lub [konkubina]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny
-
-
- była konkubina
- konkubina mężczyzny; oskarżonego
- konkubent, konkubina; żona i konkubina
- dziecko, syn; mieszkanie konkubiny
- mieć konkubinę; pobić, uderzyć, zabić (swoją) konkubinę; pobicie konkubiny
- być konkubiną
- mieszkać, zamieszkać u konkubiny
- mieszkać, zamieszkać z konkubiną
-
|
– Miał pięćdziesiąt trzy lata. Ostatnie miejsce zamieszkania na Radzymińskiej. Mieszkał tam z bratem i jego konkubiną.
źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Przystanek Śmierć, 2007
|
|
Zaginięcie mężczyzny zgłosiła rogozińskiej policji konkubina mężczyzny.
źródło: NKJP: Halina Szuberska: Zaginął mężczyzna, Polska Głos Wielkopolski, 2004-11-25
|
|
Edytka wiedziała, że Mariusz albo też Maniek, jak do niego często się zwracała, ma konkubinę i dwóch synów. Ale go kochała.
źródło: NKJP: Jerzy Danilewicz: Co on wie o zabijaniu, Polityka, 2008-03-29
|
|
Pokazano mi pałac chińskiego milionera, który wraz z licznymi konkubinami zajmował kilkadziesiąt pokojów.
źródło: NKJP: Grzegorz Jaszuński: Hongkong dla Chin?, 1997
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
konkubina
|
konkubiny
|
|
| D. |
konkubiny
|
konkubin
|
|
|
|
| C. |
konkubinie
|
konkubinom
|
|
| B. |
konkubinę
|
konkubiny
|
|
| N. |
konkubiną
|
konkubinami
|
|
| Ms. |
konkubinie
|
konkubinach
|
|
| W. |
konkubino
|
konkubiny
|
|
-
|
+ |
konkubina |
+ |
|
|
|
+ |
konkubina |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1861,
Bańk
Data ostatniej modyfikacji: 27.04.2016