menada
-
w mitologii greckiej: jedna z towarzyszek i czcicielek boga Dionizosa (Bachusa)
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
synonimy: bachantka
-
- nimfy i menady, satyrowie i menady
-
W dalszej części pieśni menady wyrażają osobliwą radość ekstazy dionizyjskiej.
źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian, 2008
Najbardziej oryginalnym jednak elementem dekoracyjnym tego salonu jest [...] pas niezbyt szerokiego fryzu, składający się z ośmiu odcinków, tworzących jednak zamkniętą w sobie całość. Przedstawia on orszak tańczących menad w długich zwiewnych sukniach, biorących udział w święcie Dionizosa.
źródło: NKJP: Maria Irena Kwiatkowska, Marek Kwiatkowski, Krzysztof Wesołowski: Znane i nieznane: rezydencje, ludzie, wydarzenia, 2001
Do jazdy tej podkasała kraciastą spódnicę, odsłaniając tłuste uda, na głowie fryzura zwichrzyła się jak u menady.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. menada
menady
D. menady
menad
C. menadzie
menadom
B. menadę
menady
N. menadą
menadami
Ms. menadzie
menadach
W. menado
menady
-
łac. maenas, -adis
z gr. mainás, -ádos 'szalejąca'