bioterapeutka - Wielki słownik języka polskiego PAN

kobieta lecząca ludzi metodą polegającą na oddziaływaniu na chorego energią biologiczną innego człowieka

[bioterapeu-tka] lub [bjoterapeu-tka]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

osoby związane z leczeniem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

wierzenia i przesądy

	synonimy:	bioenergoterapeutka energoterapeutka
	hiperonimy:	uzdrowicielka

	Bioterapeutka pomaga przede wszystkim osobom cierpiącym na lęki, niepokoje, stres, nerwice, pesymistyczne myśli. Ma „zasługi” w podnoszeniu odporności u osób chorych. źródło: NKJP: MOKR: Człowieku, nie irytuj się, Trybuna Śląska, 2003-05-05
	Drzemiące w niej zdolności paranormalne być może rozbudzą się na tyle, że w 2043 roku będzie znana światu jako wybitna bioterapeutka i okultystka. źródło: NKJP: Polityka i obyczaje, Polityka, 2000-08-19
	Energia dociera do osoby ze zdjęcia z prędkością myśli, gdyż bioterapeutka nawiązuje kontakt z ciałem fantomowym, a nie fizycznym. Dla energii przestrzeń fizyczna nie stanowi żadnej przeszkody. źródło: Internet: mariabogacka.pl
	Pierwszy raz spotkałam się z bioterapeutką kilka lat temu. Byłam w silnej depresji [...]. Tylko dzięki pani Ewie i jej pomocy jestem wśród żywych. źródło: Internet: mandagaz.com.pl/zdrowie

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Zob. bioterapia