ty I

II

rzeczownik

  • używane przez osobę mówiącą lub piszącą w odniesieniu do osoby, do której się zwraca
  • Forma mianownika używana tylko w celu przeciwstawienia adresata wypowiedzi innym osobom lub podkreślenia, że chodzi właśnie o niego, a nie inną osobę.
    Słowa tego używa się w pewnych sytuacjach komunikacyjnych, wyznaczonych zwyczajem społecznym.

  • ATEMATYCZNY

    • ja i ty
  • Ojciec Otto zapewnił mnie, że ty zdołasz mi pomóc.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Ten zastrzyk cię uzdrowi. Jutro wstaniesz pełen sił do walki o byt.

    źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

    Zbierając materiał o tobie, dowiedziałem się, że nie jesteś osobą wierzącą.

    źródło: NKJP: Grzegorz Górny: Widać oczy, nóżki..., Ozon, 2005

    Stęskniłem się za tobą, przyjacielu. Wiesz, że długo bez ciebie żyć nie mogę.

    źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967

    - Czyś ty zgłupiał, Krzysztof! - zawołał Jurek.
    - O co ci chodzi? - najeżyłem się.

    źródło: NKJP: Stanisław Kowalewski: Czarne okna, 1961

  • część mowy: rzeczownik

    liczba pojedyncza
    akc -akc
    M. ty
    D. ciebie
    cię
    C. tobie
    ci
    B. ciebie
    cię
    N. tobą
    Ms. tobie
    W. ty
  • psł. *ty

    Psł. *ty z praindoeuropejskiego *tū.