bigotka
-
książk. pejorat. kobieta gorliwie i przesadnie przestrzegająca zasad religijnych
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- stara bigotka
-
Przyszła gwiazda, szokująca dziś cały świat coraz to nowymi pomysłami, wychowała się w Rochester pomiędzy ojcem, żarliwym katolikiem a babką - bigotką. Babka zaklinała ją ciągle, aby unikała mężczyzn, straszyła ją piekłem i nieustannie przekonywała, by pozostała dobrą dziewczynką kochającą Jezusa.
źródło: NKJP: (Aga): Jak mi ciebie brakuje, Pani, nr 5, 1993
Mama była wierząca. Tercjarki i rozplotkowane bigotki trzymała na dystans, ale była rzetelną katoliczką.
źródło: NKJP: Ryszard Przybylski: Uśmiech Demokryta, 2009
Miejscowe bigotki krzyczały, że popiera się pornografię, a ich głosom wtórowała gazeta „Głos Narodu”, przesycona jadem nienawiści do wszystkiego, co nie było w zgodzie, jak to się dzisiaj mówi, z wartościami chrześcijańskimi.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bigotka
bigotki
D. bigotki
bigotek
C. bigotce
bigotkom
B. bigotkę
bigotki
N. bigotką
bigotkami
Ms. bigotce
bigotkach
W. bigotko
bigotki
-
Zob. bigot