paskudnica

Zeszyt [...] bielutki, wprost niepokalany. Biorę do ręki i widzę, że to nowy kajet, z kilkoma zaledwie zapisanymi stronicami. A gdzie tamten, zapisany tylko do połowy; co z tamtym? No i wychodzi szydło z worka. Ta paskudnica, „wstydząc się”, że ma w swoim zeszycie tyle poprawek, wyrzuciła go! Cisnęła do śmietnika albo do pieca.

źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Męczennik słowa, stylu (1), Mazowieckie To i Owo, 2002-04-22

Odkąd zaczęłam wyprzedzać o jeden krok napady złości u Magduchy, życie zaczęło płynąć nam w całkiem miłej atmosferze. Mając niecałe 1,5 roku paskudnica dawała głośny upust swoim nastrojom. We wstępnym stadium złości pomagało również kiwanie z dezaprobatą głową i tłumaczenie, że młoda dama nie zachowuje się w ten sposób.

źródło: NKJP: Internet

Przygryzła wargę; lekkimi ruchami płukała stopę, łydkę, kolano, uniosła spódniczkę i zwilżyła uda. Długo oglądała piętę przechyliwszy za siebie głowę i włosy luźno spłynęły na plecy. - Ny, paskudnica, widzicie ją! A do mykwy kto za ciebie pójdzie? Tam idź, tam obmywaj cielsko.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1975