oblubienica
-
książk. kobieta, którą dany mężczyzna kocha, chce poślubić lub już poślubił
-
Używane także w kontekstach religijnych, np. Oblubienica Ducha Świętego, Oblubienica Chrystusa.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Jeśli mąż udowodni, że oblubienica nie była dziewicą, ma prawo odesłać ją z powrotem do rodziców.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejczak: Głupi i głupszy, czyli 100 największych absurdów świata, CKM, nr 03/03, 2001
W pierwszej chwili wziąłem ową interesującą osobę za samą margrabiankę Matyldę i dopiero później dotarło do mnie, że jest ona damulką nie pierwszej młodości, dobrze już pod trzydziestkę, nie może być zatem niecierpliwie oczekiwaną na wrocławskim dworze nową książęcą oblubienicą.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
Dodajmy jeszcze, że do późnego średniowiecza tolerowana była pedofilia, byle ślubna. Wyleniałym satyrom trafiały się dwunastoletnie oblubienice.
źródło: NKJP: Wisława Szymborska: Jechałam z pięknościami, Gazeta Wyborcza, 1995-04-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oblubienica
oblubienice
D. oblubienicy
oblubienic
C. oblubienicy
oblubienicom
B. oblubienicę
oblubienice
N. oblubienicą
oblubienicami
Ms. oblubienicy
oblubienicach
W. oblubienico
oblubienice
-