tchawica

  • środkowy odcinek dróg oddechowych w formie cylindrycznego przewodu, łączącego gardło z oskrzelami i płucami
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

    części ciała, elementy i substancje składowe

    • tchawica i gardło, tchawica i oskrzela
    • ściana, wyściółka; zapalenie tchawicy
  • Krtań łączy gardło z tchawicą, jest także narzędziem służącym do wydawania dźwięków.

    źródło: NKJP: TXiKiBoT; Krtań, Wikipedia.pl, 2009-05-21

    Król padł prowadząc kontratak. Nie zginął jednak od anglosaskiego topora, lecz od celnej strzały, która przeszyła mu tchawicę.

    źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007

    Dominują chorzy, którzy zapadli na wirusowe zapalenie gardła, krtani, tchawicy - mówi doktor Kazana Węglowska.

    źródło: NKJP: (szel): W skrócie, Dziennik Polski, 2008-01-31

    Płuca można bowiem porównać do drzewa. Główny pień – to tchawica, od której odchodzą oskrzela rozgałęziające na coraz cieńsze gałęzie.

    źródło: NKJP: Dr Wojciech Kasprzak: Jesień groźna dla POCHP, Gazeta Poznańska, 2004-10-18

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. tchawica
    tchawice
    D. tchawicy
    tchawic
    C. tchawicy
    tchawicom
    B. tchawicę
    tchawice
    N. tchawicą
    tchawicami
    Ms. tchawicy
    tchawicach
    W. tchawico
    tchawice
  • Rzeczownik z przyrostkiem -awica od tematu czasownika tch-nąć, kontynuującego psł. *dъchnǫti ‘wydawać tchnienie, dmuchać, wiać, chuchać; zionąć czymś, wydzielać woń’) i pozostającego w etymologicznym związku z czasownikiem dychać (< psł. *dychati ‘dąć, wiać, dmuchać (o wietrze); oddychać szybko, ciężko)’; dziś zwykle w formacjach przedrostkowych (por. oddychać).

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł.
Data ostatniej modyfikacji: 09.05.2016