matula

  • przest.  matka
  • Używane również żartobliwie, np. - Czy pan nie mógłby przestać mi deptać po piętach, panie szanowny? Bo... jak zamaluję, to rodzona matula nie pozna.

  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Rodzina

    członkowie rodziny

  • Matula moja powiadała, że dziewka zawsze wie, czyj owoc w żywocie nosi...

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

    Kumy szeptały matuli, że będzie głośny, światu znany, lecz i kolców przysporzy, nielekki będzie z nim miała żywot, skoro i babka nad wnukiem zapłakała.

    źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995

    Z roku na rok urodzaj jest coraz większy, stali i walcówki jest coraz więcej, wydajność pracy wzrosła wprost szaleńczo. Kiedy to się wszystko skończy, matulu?

    źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002

    Jasiu coś tam skrobał w kajeciku, list może do matuli.

    źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. matula
    matule
    D. matuli
    matul
    C. matuli
    matulom
    B. matulę
    matule
    N. matulą
    matulami
    Ms. matuli
    matulach
    W. matulu
    matule
  • bez ograniczeń + matula +
    (KOGO)
    bez ograniczeń + matula +
    (CZYJA)
  • Zob. matka

CHRONOLOGIZACJA:
1809, SL
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2016