fiut II

I

wykrzyknik

  • przest.  wyraz służący do opisania sytuacji, gdy coś szybko się skończyło lub przeminęło
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości czasu

    upływ czasu

  • Cudowny, wymyślony świat, w którym żyłam przez kilka dni, rozwiewał się niczym dym, fiut, przepadło, nie ma już nic. Więc taki jest koniec moich marzeń [...].

    źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976

    Bądź co bądź imię wlecze się za człowiekiem i ślad zostawia, imię własne jest jak zaczep, na którym trzyma się człowiek całe życie, numer zaś to bagatelka, fiut - i już go nie ma.

    źródło: NKJP: Aleksander Sołżenicyn: Archipelag GUŁag, 1977

    Tutaj pracowałem u ogrodnika i co dzień rano chodziłem z kwiatami na targ. Ale teraz już fiut - trzepnął palcami - skończyło się z wysługiwaniem szkopom, jeśli się jeszcze spotkamy, to nie z koszykiem, nie z kwiatami...

    źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1946

  • część mowy: wykrzyknik

  • Wyraz pochodzenia dźwiękonaśladowczego.

CHRONOLOGIZACJA:
1855, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 17.05.2018