wersalka - Wielki słownik języka polskiego PAN

kanapa rozkładana, po rozłożeniu służąca do spania, po złożeniu służąca do siedzenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

meble i wystrój wnętrz

hiperonimy:

mebel

stara, używana; rozkładana wersalka; zepsute, zużyte wersalki
wersalka i fotel, wersalka i łóżeczko, wersalka i półka, wersalka i segment, wersalka i stół, wersalka i szafa; regał i wersalka, tapczan i wersalka; lodówka i wersalka, telewizor i wersalka
oparcie, poręcz, skrzynia wersalki; na brzegu wersalki
narzuta na wersalkę
wersalka paliła się, spaliła się, spłonęła, zapaliła się
schować, wsadzić do wersalki; podnieść się, spaść, wstać z wersalki
paść, przewrócić się, upaść; przenieść kogoś na wersalkę
kłaść się, leżeć, położyć się; siadać, siedzieć, usiąść; spać na wersalce; ukryć w wersalce

	Gospodyni wprowadza mnie do niewielkiego pokoju. Niemal połowę powierzchni zajmuje rozłożona wersalka. źródło: NKJP: Marek Mamoń: Kolejarskie śmieci, Trybuna Śląska, 2002-10-25
	Od niedopałka papierosa zapaliła się tapicerka wersalki, potem drewniana szafka i telewizor. źródło: NKJP: (GREG): Dwóch mężczyzn zaczadziło się dymem z tlącej się tapicerki, Gazeta Krakowska, 2005-03-23
	Zarobił na dwa fotele i wersalkę pokryte skajem. źródło: NKJP: Irena Morawska: Dookoła talerza, Gazeta Wyborcza, 1994-03-07
	Po latach panowania kanap i wersalek wróciły do łask tradycyjne łóżka, a nawet łoża. źródło: NKJP: (al): Przestrzeń intymna, Dziennik Bałtycki, 2001-01-02

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Od: wersal (Wersal, fr. Versailles 'pałac pod Paryżem', przen. 'dobre maniery, sposób bycia; styl')