kotwica

  • metalowy, ciężki przyrząd o zagiętych ku górze końcach, który, wypuszczony ze statku na łańcuchu, zagłębia się w dno, utrzymując statek w miejscu
  • CZŁOWIEK I TECHNIKA

    Transport

    transport wodny

    • ciężka, duża; zabytkowa kotwica; żelazne kotwice; kotwica żeglarska; kotwice betonowe
    • kotwica admiralicji; kotwice statków
    • kotwica i lina; kotwice i łańcuchy
    • rzut kotwicą
    • okręt, postój, przystań na kotwicy
    • rzucić kotwicą
    • zejść z kotwicy
    • pływać z kotwicą
    • czekać, zacumować na kotwicy
    • kotwice za burtę
  • Jeśli podczas postoju na kotwicy kapitan chciał dostać się na ląd, to najszybszym środkiem komunikacji był nasz dziesięciowiosłowy kuter.

    źródło: Karol Olgierd Borchardt: Znaczy kapitan, 1960

    Jeżeli zarzucona kotwica znajduje się poza największą szerokością statku i stanowi przeszkodę dla innych przepływających statków, wówczas statek powinien być od strony zarzuconej kotwicy oznaczony dodatkowym światłem białym umieszczonym na wysokości 1 m poniżej światła białego.

    źródło: Stefan Wysocki: Żeglarstwo śródlądowe, 1969

    Dziobem będziemy stali na kotwicach, zwróceni do wyjścia. W razie czego kotwica do góry i jazda z portu.

    źródło: Wicenty Z. Milenuszkiewicz: Wybierać kotwicę, 1964

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kotwica
    kotwice
    D. kotwicy
    kotwic
    C. kotwicy
    kotwicom
    B. kotwicę
    kotwice
    N. kotwicą
    kotwicami
    Ms. kotwicy
    kotwicach
    W. kotwico
    kotwice
  • Pierwotnie zdrobnienie od st.pol. kotew / kotwa, co z psł. *koty 'kotwica' (nowsza forma mianownika wtórna, od tematu przypadków zależnych, por. dop. *kotъve, bier. *kotъvь; por. krew). Wyraz pierwotnie być może oznaczał 'kocicę', a znaczenie 'kotwica' miałoby być wtórne i wynikać ze skojarzenia łap kotwicy wbijających się np. w dno z zaopatrzonymi w pazury łapami kota.