ile można

  • pot.  nadawca krytycznie ocenia daną sytuację lub to, co ktoś robi, bo jest to dla niego nie do zaakceptowania i chciałby, żeby się skończyło
  • Najczęściej jako pytanie retoryczne.

  • Ile można tak tańczyć i tańczyć, kręci jej się w głowie, opada bezwładnie na fotel i nawet nie próbuje tego ukryć.

    źródło: NKJP: Hanna Samson: Pułapka na motyla, 2000

    - Cholera! Ile można spisywać protokół?

    źródło: NKJP: Radosław Figura: Teraz albo nigdy!, odc. 27, 2008

    O tym nikt już nie chce słuchać, czytać ani myśleć. Moralna wrażliwość stępiła się w zalewie krwawych obrazów. Te dzieci z urwanymi nogami, wybebeszone pociskami domy, twarze starych kobiet. Dość. Ile można.

    źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Zmęczenie i lęk, Gazeta Wyborcza, 1994-12-24

    – Już się nawet przestałem denerwować. Bo ile można?! – mówi rozżalony Piotr Świderski, którego pracodawcy jakby skreślili ze swoich list płac.

    źródło: NKJP: Wojciech Koerber: Na boczny tor, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-08-10

  • część mowy: komentarz metatekstowy

  • Ile można!
    Ile można _
    Zd. pyt. z Cz. niedok.
    szyk: zewnętrzny: stały: antepozycja
    wewnętrzny: stały
Data ostatniej modyfikacji: 27.12.2018