bednarz

Po opróżnieniu z reguły wymagały one [beczki] jednak reperacji, choćby drobnych, by można je [było] napełnić marmoladą. Do tego trzeba było bednarzy, a Stary zatrudniał tylko jednego bednarza [...].

źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: Raptularz (1965-67), 1967

Także beczka, w której [koniak] leżakuje, nie może być przypadkowa. Wyrabiają je wyłącznie bednarze z okolic Limousin tudzież Troncais, ponieważ tylko tam rosną dęby, których drzewo nadaje koniakowi odpowiednią barwę i aromat.

źródło: NKJP: Maciej Wesołowski: Złoty król, CKM nr 08/08, 1999

Dla pasterza zdobiony sprzęt stanowił nie tylko znak tożsamości, ale i źródło satysfakcji. Ornamentowano także naczynia (wykonywane przez bednarzy), służące do przenoszenia i przechowywania mleka bądź żętycy: konewki, dzbany, skopce, baryłeczki.

źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974

Coraz więcej pracy mają polscy bednarze. - Robimy nie tylko beczki. Moda na agroturystykę sprawiła, że gospodarze poszukują drewnianych maselnic, cebrzyków i balii [...].

źródło: NKJP: Paweł Wrabec: Śladem hydraulika, Polityka nr 2530, 2005

Takie balie ogromne, ciężkie kupowało się na placach targowych, gdzie bednarze oprócz nich oferowali maselnice, beczki i beczułki, rzecz jasna dębowe, z najprawdziwszego dębu, przydającego smaku kiszonej kapuście i kiszonym ogórkom.

źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Zapomniany Kraków, 2007