Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
| liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
|---|---|---|---|
| M. | oczepiny |
||
| D. | oczepin |
||
| C. | oczepinom |
||
| B. | oczepiny |
||
| N. | oczepinami |
||
| Ms. | oczepinach |
||
| W. | oczepiny |
1. współcześnie
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja zwyczaje i obyczaje
Relacje znaczeniowe
| hiperonimy: | zwyczaj |
Cytaty
|
Północ oznacza oczepiny - panna młoda rzuca welonem, łapią go w locie niezamężne panny. Kawalerowie walczą o muchę pana młodego. źródło: NKJP: Robert Fulghum: Ach, co to był za ślub! Jeruzalem kontra Notre Dame, Gazeta Wyborcza, 1993-04-09 |
|
|
Impreza trwa do rana. Jej punktem kulminacyjnym mogą być oczepiny i zabawy z nimi związane, chociaż w miastach rozrywki wzięte z filmu „Wesele” Wojtka Smarzowskiego uchodzą za symbol złego gustu. źródło: NKJP: Ewa Wozińska: Wesele raz jeszcze, Gazeta Poznańska, 2006-01-27 |
|
|
Oczepinom towarzyszą rozmaite zabawy, konkursy i przyśpiewki, które prowadzi starosta lub orkiestra weselna. źródło: NKJP: Barbara Sobańska: Pożegnanie z welonem, Gazeta Krakowska, 2007-03-08 |
2. dawniej
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja zwyczaje i obyczaje
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Tradycja świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
Relacje znaczeniowe
| hiperonimy: | zwyczaj |
Cytaty
|
Czepek i obcięcie warkoczy oraz smutne śpiewki towarzyszące obrzędowi oczepin w dawnym obyczaju wiejskim oznaczają koniec wolności. źródło: NKJP: Michalina Wisłocka: Sztuka kochania, 1978 |
|
|
[...] migające płomyki świec, półmrok i powaga ceremonii oczepin wytworzyły niesamowity nastrój, który mógł być dla Wyspiańskiego pierwszą iskrą natchnienia. źródło: NKJP: Henryka Wach-Malicka: Stulatek świętuje, Dziennik Zachodni, 2007-10-05 |
|
|
Na obrzęd zaślubin składał się [...] szereg rytuałów: swaty, zrękowiny, wieczory - dziewiczy i kawalerski, uczta weselna, a w jej trakcie pokładziny, uczta cukrowa, oczepiny, przenosiny panny młodej do domu pana młodego, poprawiny (nawet kilkakrotne). źródło: NKJP: Urszula Augustyniak: Historia Polski 1572-1795, 2008 |