część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
kondukt
|
kondukty
|
|
D. |
konduktu
|
konduktów
|
|
C. |
konduktowi
|
konduktom
|
|
B. |
kondukt
|
kondukty
|
|
N. |
konduktem
|
konduktami
|
|
Ms. |
kondukcie
|
konduktach
|
|
W. |
kondukcie
|
kondukty
|
|
łac. kośc.
conductus
'obrzędy pogrzebowe, pogrzeb'
grupa ludzi, którzy uczestniczą w uroczystym pochodzie odprowadzającym trumnę ze zwłokami na cmentarz
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje
- uroczysty kondukt; kondukt pogrzebowy
- na czele, trasa konduktu
- kondukt idzie, wychodzi, wyrusza
- iść w kondukcie
|
Z nieprzeniknionego cienia drzew wyłonił się żałobny kondukt.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
|
|
Tego dnia byliśmy w Krakowie i widzieliśmy, jak szedł kondukt. Przewodniczka wyjaśniła nam, że umarł pewien znany i popularny ksiądz.
źródło: NKJP: Daniel Passent: Choroba dyplomatyczna, 2002
|
|
Czoło konduktu podchodzić musiało pod cmentarz, bo dźwięki marsza rozbrzmiewały wielką, majestatyczną pełnią.
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
|
|
Moim zdaniem najlepszym rozwiązaniem będzie wystąpienie do zarządzających drogami o ustanowienie zakazu przemarszu konduktów pogrzebowych.
źródło: NKJP: Jan Jangas: Zdaniem Jangasa: Żałobnicy na obwodnicy, Czas Ostrzeszowski, nr 20074, 2007
|
Data ostatniej modyfikacji: 23.05.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN