część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
katoliczka
|
katoliczki
|
|
| D. |
katoliczki
|
katoliczek
|
|
|
|
| C. |
katoliczce
|
katoliczkom
|
|
| B. |
katoliczkę
|
katoliczki
|
|
| N. |
katoliczką
|
katoliczkami
|
|
| Ms. |
katoliczce
|
katoliczkach
|
|
| W. |
katoliczko
|
katoliczki
|
|
kobieta, która wyznaje katolicyzm
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
- dobra, gorliwa, praktykująca, wierząca; polska katoliczka
- żona katoliczka
|
Może jest to naturalne, że od osoby deklarującej się jako katoliczka wymaga się większej wrażliwości.
źródło: NKJP: Jarosław Makowski: Kobiety uczą kościół, 2007
|
|
Była dobrze wychowaną katoliczką i obowiązywały ją twarde prawa Kościoła.
źródło: NKJP: Olga Tokarczuk: Podróż ludzi księgi, 1996
|
|
Posłała mi udręczone spojrzenie dobrej katoliczki, której przyszło wybierać między czystym sumieniem a pracą.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008
|
Data ostatniej modyfikacji: 20.01.2021
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN