Zygmunt [...] nie cierpiał tajnej gry politycznej; włoskiej czy francuskiej metody manipulacji, sztyletu i trucizny. Czy opłaciło się to dobrotliwemu królowi i polskiej szlachcie? Ostatecznie nie, gdyż to makiawelistycznie rządzone państwa rozdrapały Rzeczpospolitą.
źródło: NKJP: Jerzy Besala: Zbyt dobry król, Polityka, 2008-04-05
Nie był giętkim politykiem, nie umiał myśleć machiawelistycznie i nie było to jego winą.
źródło: Alicja Zawadzka-Wetz: Refleksje pewnego życia, 1967 (books.google.pl)
[...] gdy widzi, że masz wysoki status, stać Cię na drogie rzeczy, inni patrzą na Ciebie z szacunkiem, to [...] działa na jej podświadomość. Nie chodzi tu o to, że machiavelistycznie to sobie w głowie liczy [...].
źródło: Internet: samiectv.com
[...] dla dobra państwa potrafi tradycję wykorzystywać instrumentalnie, nawet machiavellistycznie.