UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

epigonka

Chronologizacja

1887, Niwa, nr 299, polona.pl

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. epigonka
 epigonki
D. epigonki
 epigonek
C. epigonce
 epigonkom
B. epigonkę
 epigonki
N. epigonką
 epigonkami
Ms. epigonce
 epigonkach
W. epigonko
 epigonki

Pochodzenie

Od: epigon

Definicja

książk.  pejorat. 
kobieta, która w sposób pozbawiony oryginalności naśladuje styl tworzącego wcześniej artysty lub nieaktualny prąd artystyczny bądź intelektualny

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność intelektualna człowieka określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Działalność artystyczna człowieka prądy, kierunki i kategorie artystyczne

Relacje znaczeniowe

antonimy:  prekursorka
hiperonimy:  naśladowczyni

Cytaty

Starała się jednocześnie pisać jak epigonka romantyków i jak rasowa pozytywistka.

źródło: O niezwykłych kontekstach poezji Marii Konopnickiej – z Leną Magnone rozmawia Maria Cyranowicz (wakat.sdk.pl)

Maria była czterdziestoletnią, lecz ciągle piękną i atrakcyjną kobietą, bardzo niezależną, o intelektualnych zainteresowaniach, epigonką romantyzmu.

źródło: NKJP: Internet

To Masłowska tworzy już tradycję? Byłażby Drotkiewicz jej epigonką?

źródło: NKJP: Internet

Składnia

bez ograniczeń + epigonka +
(KOGO/CZEGO)
bez ograniczeń + epigonka +
(CZYJA)
Data ostatniej modyfikacji: 02.10.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN