epigoński

Utworek Konopnickiej - naiwny i epigoński - jest też wybitnie konwencjonalny pod względem językowego ujęcia tematu [...].

źródło: NKJP: Dorota Siwicka, Marek Bieńczyk, Aleksander Nawarecki (red.): Szybko i szybciej, 1996

Ale sedno sprawy w tym, że jest to przecież utwór wyrosły z ducha parafrazy; na mnie sprawił nawet wrażenie rzeczy epigońskiej - pomimo dobrych wzorów.

źródło: NKJP: Aleksander Ziemny: Pałac z pustaków, Gazeta Wyborcza, 1993-09-24

O ile w owych czasach ta manifestacja prowokowała do dyskusji o równouprawnieniu, to powtórzenie blisko trzydzieści lat później tej sytuacji przez niemiecką artystkę Kirsten Stoltmann było już tylko epigońskim gestem.

źródło: NKJP: Piotr Sarzyński: Naga sztuka, Polityka, 2003-01-04

Podobnie działo się w socjologii brytyjskiej, którą jednak nie ma potrzeby się teraz zajmować, gdyż przez pierwszą połowę XX wieku rozwijała się (w odróżnieniu od brytyjskiej antropologii społecznej) bardzo słabo i była beznadziejnie epigońska.

źródło: NKJP: Jerzy Szacki: Historia myśli socjologicznej, 2002

[...] na tyle różni się od fazy klasycznego odrodzenia, że zasługuje na odrębne ujęcie, tym bardziej że nie była to sztuka w sposób epigoński powielająca osiągnięcia poprzedników, lecz zbuntowana przeciw ideałom harmonii, symetrii i decorum quattrocenta.

źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973