UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

dłużniczka

XV w., SStp

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

1. finansowa

kobieta lub instytucja zobowiązana do oddania pożyczonych pieniędzy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Finanse czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Finanse podatki, opłaty, świadczenia pieniężne

	Nie chciałam być dłużniczką, w zeszycie skrzętnie prowadziłam rachunki. Obiecywałam sobie, że po wojnie wszystko im zwrócę, nawet z procentem... źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
	Dług zabezpieczony działką kupili na licytacji sąsiedzi dłużniczki. źródło: NKJP: Włodzimierz Spasiewicz: Przetarg wierzytelności PKO BP, Gazeta Wyborcza, 1994-08-29
	Radna powiatowa nie jest jedyną dłużniczką szpitala, ale tylko od niej domagano się zapłaty w sądzie. źródło: NKJP: (jaga): Radna sama sobie winna, Dziennik Łódzki, 2004-01-23
	Jerzy przypomniał sobie o mieszkającym w tej samej wsi kuzynie górniku, który właśnie wtedy, gdy tonęła firma K. (i jej dłużniczka, a zarazem wierzycielka kopalń), przeszedł na zasiłek przedemerytalny. źródło: NKJP: Solidarne państwo, solidarni państwo, Dziennik Polski, 2006-07-14

	+	dłużniczka	+	(KOGO)
	+	dłużniczka	+	(CZYJA)

kobieta mająca wobec kogoś zobowiązanie inne niż finansowe

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Relacje międzyludzkie określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

- Czyli nie wyda mnie pan? Jestem pana dożywotnią dłużniczką! - dziewczyna z psem serdecznie uściskała portiera.

źródło: NKJP: Dariusz Chętkowski z uczniami: Ostatni weekend, 2007

Jeśli przystaniesz na moją propozycję, będę się czuła twoją dłużniczką.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Dwie Miłości, 2008

	+	dłużniczka	+	KOGO
	+	dłużniczka	+	CZYJA

Data ostatniej modyfikacji: 18.12.2020