część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
koteria
|
koterie
|
|
D. |
koterii
|
koterii
|
neut |
koteryj
|
char |
C. |
koterii
|
koteriom
|
|
B. |
koterię
|
koterie
|
|
N. |
koterią
|
koteriami
|
|
Ms. |
koterii
|
koteriach
|
|
W. |
koterio
|
koterie
|
|
książk.
pejorat.
grupa osób wzajemnie się popierających, działających wbrew interesowi społecznemu w celu osiągnięcia własnych korzyści
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
- koterie magnackie, partyjne, polityczne, towarzyskie
- układy i koterie
|
Jeżeli jakaś koteria brała górę, pan wkrótce obdarzał łaską koterię przeciwną i znowu przywracał paraliżujący uzurpatorów stan równowagi.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 1978
|
|
Maurycy miał przyczółki we wszystkich koteriach, w wielu instytucjach, otwarte drzwi do rozmaitych kierowników.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
|
|
Pisarz, który nie należy do którejś z koterii, nie jest z nikim w spółce, nie ma oparcia w jakiejś partii politycznej, nie ma szans, by zaistnieć.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
|
Data ostatniej modyfikacji: 18.07.2017
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN