UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

arszenik

Chronologizacja

1534, SPXVI
W postaci: arsenik

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. arszenik
arszeniki
D. arszeniku
arszeników
C. arszenikowi
arszenikom
B. arszenik
arszeniki
N. arszenikiem
arszenikami
Ms. arszeniku
arszenikach
W. arszeniku
arszeniki

Inne uwagi

Zwykle lp

Pochodzenie

łac. arsenicum

Definicja

chem. 
silnie trująca substancja, występująca w postaci białego proszku, wykorzystywana do produkcji środków owadobójczych, trutek, lekarstw i szkła

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Bieg życia śmierć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Choroby i ich leczenie przyczyny, objawy i skutki chorób

CZŁOWIEK I PRZYRODA Ziemia minerały i pierwiastki

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  substancja

Połączenia

  • trujący arszenik
  • arszenik i cyjanek, arszenik i strychnina
  • dawka, łyżeczka arszeniku
  • zażyć/zażywać arszenik
  • otruć, zatruć kogoś arszenikiem

Cytaty

Szczury truje się arszenikiem!

źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Lustra, 1999

Podczas pościgu 25-letni Dariusz R. i 38-letni Dariusz Sz. zażyli arszenik i zmarli.

źródło: NKJP: Bankowcy nie panikują, Nasze Miasto Kraków, 2005-09-01

Autor pracy wysuwa teorię o stosowaniu trucizny przeciw truciźnie, a konkretnie wskazuje na celowość stosowania arszeniku w tego rodzaju przypadłościach.

źródło: NKJP: Lucjan Wolanowski: Upał i gorączka, 1970

Lekarz więzienny twierdził, że Korfanty wdychał trujące opary, bo arszenikiem wysmarowano ściany jego celi. Nie było na to jednak innych dowodów.

źródło: NKJP: Grażyna Kuźnik: Był solą w oku, Dziennik Zachodni, 2005-11-10

Data ostatniej modyfikacji: 24.11.2020
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj