1893,
Jan Niecisław Baudouin de Courtenay, Próba teorji alternacyj fonetycznych, cz. 1, polona.pl
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
palatalizacja
palatalizacje
D.
palatalizacji
palatalizacji
neut
palatalizacyj
char
C.
palatalizacji
palatalizacjom
B.
palatalizację
palatalizacje
N.
palatalizacją
palatalizacjami
Ms.
palatalizacji
palatalizacjach
W.
palatalizacjo
palatalizacje
Inne uwagi
Zwykle lp
Pochodzenie
internac.
ang.palatalization
fr.palatalisation
ros.palatalizacija
złac.palatum'podniebienie'
Definicja
jęz.
zmiana sposobu wymawiania spółgłoski twardej pod wpływem sąsiadującej z nią samogłoski określonego typu, następująca w wyniku zbliżenia się środkowej części języka do podniebienia twardego
[...] należy przyjąć, iż tendencja do palatalizacji spółgłosek zrodziła się już na gruncie wspólnoty prabałtosłowiańskiej, czyli, uwzględniając chronologię względną, około XV wieku [...].
źródło: Jerzy Rusek, Wiesław Boryś: Prasłowiańszczyzna i jej rozpad, 1998 (books.google.pl)
VI–VII w. to okres wielkiego już rozprzestrzenienia Słowian w Europie, nic więc dziwnego, że druga palatalizacja przebiegała w sposób zróżnicowany, dając odmienne rezultaty u Słowian zachodnich i wschodnich.
źródło: Prace Filologiczne, 2000 (books.google.pl)
Za palatalizacją -s przemawia to, że wśród 64 imion męskich, które utworzyły derywaty z przyrostkiem -ś, przy 34 imionach odnajdujemy ich wcześniejsze warianty z morfemem -s (53,13 %).
źródło: Bazyli Tichoniuk: Imiona i ich formy na pograniczu polsko-białoruskim od XVI, 2000 (books.google.pl)
