UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

ciura

Chronologizacja

1 połowa XVII w., KorBa

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1, ż

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. ciura
ciurowie
ciury
ndepr
ciury
depr
D. ciury
ciurów
ciur
C. ciurze
ciurom
B. ciurę
ciurów
ciury
N. ciurą
ciurami
Ms. ciurze
ciurach
W. ciuro
ciurowie
ciury
ndepr
ciury
depr

Inne uwagi

Gdy wyraz odnosi się tylko do osób płci żeńskiej, używa się r.ż., D. lm ciur, B. lm ciury. Gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, D. i B lm ciurów lub r. ż, D lm ciur, B. lm ciury.

Pochodzenie

ukr. čura||džuraIIcjura 'kozacki sługa-towarzysz, biorący udział w pochodach, bitwach''

z tur. ćora, cora 'parobek do koni'

1. byle kto

Definicja

pogard. 
osoba o podrzędnej pozycji społecznej, mało znacząca i lekceważona

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA Ocena i wartościowanie słownictwo oceniające

Cytaty

Przemówiły ostatnie niemowy i paralitycy klasowi. Ci, którym odbierało mowę przy tablicy, i ci, co wywołani do odpowiedzi od razu sztywnieli na kształt krochmalonych kołnierzyków. [...] Ruszyły tyły i ciury klasowe . Mało, ruszyły - najwięcej mają dziś do powiedzenia!

źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954

Hej oberwańce i ostatnie ciury, niebieskie ptaszki i lądowe szczury, którym brakuje chęci, aby żyć - jutro musicie już załogą być!

źródło: Internet: smyk.com

PRL, z całym swoim syfem, miał jedną cechę - był zapatrzony w etos inteligencki, i nawet ostatnia ciura chodziła pod pachą z najnowszym tłumaczeniem Słomczyńskiego „Ulissesa” Joyce'a.

źródło: Internet: ateista.pl

2. w wojsku

Definicja

w dawnym wojsku człowiek należący do służby obozowej

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Wojsko i wojna osoby związane z wojskiem i wojną

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:  luzak

Połączenia

  • obozowe ciury

Cytaty

Za wszelkie tego rodzaju ekscesy ze strony najemnych żołdaków czy też ciurów, ciągnących za wojskiem, groziły surowe kary, ze stryczkiem włącznie.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

A gdzie tam - wszelkiej maści hołoty wieszającej się przy armiach było jeszcze więcej - ciury, markietanki, rodziny żołnierzy, etc.

źródło: NKJP: Internet

Obozowe ciury przetrząsały pobojowisko, obdzierając rannych i dobijając nieprzyjaciół.

źródło: NKJP: Michał Kruszyński: Legenda o Florianie Szarym herbu „Jelita” mieszkającym w Majkowicach, Gazeta Radomszczańska, 2009-02-25

Data ostatniej modyfikacji: 06.04.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj