1778,
Gazety Wilenskie, nr 28, polona.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
p3
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
|
czworaki
|
|
| D. |
|
czworaków
|
|
| C. |
|
czworakom
|
|
| B. |
|
czworaki
|
|
| N. |
|
czworakami
|
|
| Ms. |
|
czworakach
|
|
| W. |
|
czworaki
|
|
pozycja ciała człowieka, w której dłonie i kolana opierają się na podłożu
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
ruch i spoczynek
- podnieść się z czworaków
- opaść, osunąć się na czworaki
- chodzić, łazić, iść, pełznąć/pełzać, przejść, ruszyć na czworakach
|
Pamiętajcie, że miejscami trzeba iść na czworakach z głową tuż nad wodą.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
|
|
Dziewczyna z warkoczami uniosła się na czworaki, potem stanęła na nogach [...].
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
|
|
Morze stawało się coraz płytsze, więc legliśmy na czworaki i dalej pełznąc dotarliśmy do łodzi, o którą nam chodziło.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
|
|
Zapominając o wszystkim, podparłem się rękami, żeby powstać z czworaków.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1965
|
|
Szedł tak: stawiał trzy kroki, opadał na czworaka, kładł się na asfalcie, wyciągał całe ciało, znów czworaki, do pionu i trzy kroki.
źródło: NKJP: Sławomir Sowa: Nikt nie chce słuchać o zwyczajnych ludziach, Trybuna Śląska, 2000-11-03
|
Data ostatniej modyfikacji: 22.03.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN