UKRYJ ODMIANĘ ROZWIŃ WSZYSTKO DRUKUJ

dyftong

Chronologizacja

1700, Kart XVII-XVIII

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

liczba pojedyncza liczba mnoga
M. dyftong
dyftongi
D. dyftongu
dyftongów
C. dyftongowi
dyftongom
B. dyftong
dyftongi
N. dyftongiem
dyftongami
Ms. dyftongu
dyftongach
W. dyftongu
dyftongi

Pochodzenie

p.-łac. diphtongus

z gr. díphthongos 'dwudźwięk'

Definicja

jęz. 
połączenie dwóch samogłosek, z których jedna jest sylabotwórcza, a druga niesylabiczna

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE Język

Relacje znaczeniowe

synonimy:  dwugłoska

Cytaty

Wprowadzone zostaną trzy, może cztery nowe litery, np. na oznaczenie pochylonego „o” czy opolskiego dyftongu „ou”.

źródło: NKJP: Jan Dziadul: Praja godać, Polityka, nr 38, 2009

[...] łacińskie „poëta” czytane jest trzysylabowo jako po-e-ta , a nie dwusylabowo (normalnie „oe” oznacza dyftong, który tworzy jedną sylabę).

źródło: NKJP: Internet

Dyftongi, tak charakterystyczne dla języka litewskiego i niemieckiego, jeszcze w epoce wspólnosłowiańskiej uprościły się do postaci pojedynczej samogłoski [...].

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Data ostatniej modyfikacji: 06.05.2022
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN
Open toolbar

Menu dostępności

  • Powiększ tekst

  • Zmniejsz tekst

  • Wysoki kontrast

  • Resetuj