1992,
Zygmunt Zagórski, Mały atlas językowy województwa gorzowskiego, t. 1, books.google.pl
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
bystrzacha
|
bystrzachy
|
|
| D. |
bystrzachy
|
bystrzach
|
|
|
|
| C. |
bystrzasze
|
bystrzachom
|
|
| B. |
bystrzachę
|
bystrzachy
|
|
| N. |
bystrzachą
|
bystrzachami
|
|
| Ms. |
bystrzasze
|
bystrzachach
|
|
| W. |
bystrzacho
|
bystrzachy
|
|
pot.
ktoś bystry - spostrzegawczy oraz szybko i inteligentnie reagujący
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
|
Chłopak ma rację, mówiłem, że to bystrzacha. Przypomina ciebie z dawnych lat.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
|
|
Ricardo to bystrzacha. Nieźle liczy. Zna litery, ale jeszcze ma problemy z ich składaniem.
źródło: NKJP: Agata Pustułka: Eksperyment, Trybuna Śląska, 2003-01-10
|
Data ostatniej modyfikacji: 04.03.2024
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN