|
Musiał to być obraz znienawidzony i obsesyjny, który powraca w rozmaitych okresach twórczości to crescendo, to adagio, kiedy poeta mówi o martwym mieście.
źródło: Przegląd Socjologiczny, 1965
|
|
Film rozwija się crescendo - od pojedynczych par splecionych w tańcu, poprzez występy lokalne [...] i popisy instrumentalne, po końcowe tutti orkiestry.
źródło: NKJP: Café de los Maestros, Dziennik Polski, 2008-11-21
|