|
Czasoprzestrzeń w utworze „Menażeria” możemy nazwać nie tylko cyrkiem, ale i śmietniskiem ludzkich negatywnych namiętności...
źródło: NKJP: Agnieszka Kulik-Jęsiek: O poezji Artura Międzyrzeckiego, Zeszyty Poetyckie, 2010-10-23
|
|
W tym zderzeniu dwóch obrazów teatr staje się czasoprzestrzenią edukacyjną - uczy, jak można i trzeba żyć, jakich wyborów wolno i należy dokonywać, czasoprzestrzenią ujawniania polskich przeznaczeń, dążeń i niemożliwości .
źródło: Dobrochna Ratajczak: Obrazy narodowe w dramacie i teatrze, 1994 (books.google.pl)
|
|
[...] demonstracyjnie zaniedbuje podstawowy obowiązek narratora [...] - a mianowicie obowiązek najdyskretniejszego choćby powiadomienia nas we wstępnych partiach utworu, kim są biorące w nim udział postacie i jakie jest ich umiejscowienie w powieściowej czasoprzestrzeni.
źródło: NKJP: Stanisław Barańczak: Poezja i duch uogólnienia, 1996
|
|
Rzecz charakterystyczna, że nie ma w tej poezji dystansu między mitem a życiem codziennym. Nie ma wyodrębnionej przestrzeni mitu. Mit zagarnia całą czasoprzestrzeń poety - od dzieciństwa do starości, od Rosji do Paryża.
źródło: NKJP: Anna Sobolewska: Mapy duchowe współczesności: co nam zostało z Nowej Ery?, 2009
|
|
- A Pani jest aktorką otwartą? - Im jestem starsza, tym bardziej czuję się wolna [...]. Bez przerwy jestem związana z postacią Zosi, więc taki nagły przeskok w inną czasoprzestrzeń aktorską był trudny, a do tego miałam mało czasu na przygotowanie roli.
źródło: NKJP: Kamera kocha prawdę, Dziennik Polski, 2001-04-21
|
