Chronologizacja
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza | liczba mnoga | ||
---|---|---|---|
M. | łuna |
łuny |
|
D. | łuny |
łun |
|
C. | łunie |
łunom |
|
B. | łunę |
łuny |
|
N. | łuną |
łunami |
|
Ms. | łunie |
łunach |
|
W. | łuno |
łuny |
Pochodzenie
psł. *luna 'światło, blask, odblask'
1. na niebie
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
KATEGORIE FIZYCZNE Cechy i właściwości materii kolory i światło
Relacje znaczeniowe
hiperonimy: | światło |
Połączenia
- czerwona, czerwonawa, krwawa, różowa; olbrzymia, wielka; daleka łuna
- łuna ognia, płonącego budynku (lasu, miasta...), pożaru, świateł, zachodu, (wschodzącego, zachodzącego) słońca
- łuna nad miastem, nad Warszawą
- łuna na horyzoncie, na niebie
- dym i łuna
- blask, odblask łuny
- łuna bije od czegoś, oświetliła coś, płonie gdzieś, stoi gdzieś, świeci gdzieś; gaśnie, zgasła
- widzieć, zobaczyć łunę
Cytaty
Słońce, które mimo wszystko zdołało przebić chmury, zaszło o wiele za szybko - po prostu skryło się za góry na zachodzie, podpalając je purpurowo-złotą łuną. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997 |
|
Potem szedł gdzieś, skrzypiąc podłogą, pewnie do okna, w którym stała już łuna wschodzącego słońca. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987 |
|
We wtorek, w dzień Wszystkich Świętych, po zmierzchu nad cmentarzami unosiły się łuny z tysięcy zniczy, z których każdy był symbolem pamięci. źródło: NKJP: (JS): Zapomniane cmentarze, Życie Podkarpackie, 2005-07-09 |
|
W pożarze nikt nie ucierpiał, ale łuna nad miastem widoczna była jeszcze po północy. źródło: NKJP: (BK): Łuna nad miastem, Dziennik Polski, 2005-04-11 |
Składnia
+ | łuna | + |
(CZEGO)
|
2. na twarzy
Definicja
Kwalifikacja tematyczna
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego czynności i stany fizjologiczne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA Określenia fizyczności człowieka wygląd
Relacje znaczeniowe
hiperonimy: | zaczerwienienie |
Połączenia
- łuna na twarzy, na policzkach, na szyi
Cytaty
W wielkich dzieżach rosło ciasto, które rozczyniała piekarzowa z córką. A córka Labana umączona, biała, z łuną na policzkach: klienci na nią też patrzyli jak na rumianą, chrupiącą w zębach bułeczkę. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971 |
|
Oboje zapalili łuny na twarzach, jaśniej niż miasto w mroku. źródło: Henryk Gajewski: Ballada płocka, 1982 (books.google.pl) |
|
[...] nie znoszę rumieńca wypełzającego na policzki, rozlewającego się łuną na szyję i czoło. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993 |