1817,
Franciszek Kuberski, Krótki rys historyi naturalney, polona.pl
Odmiana
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m2
liczba pojedyncza
liczba mnoga
M.
turkuć
turkucie
D.
turkucia
turkuci turkuciów
C.
turkuciowi
turkuciom
B.
turkucia
turkucie
N.
turkuciem
turkuciami
Ms.
turkuciu
turkuciach
W.
turkuciu
turkucie
Pochodzenie
Prawdopodobnie wyraz dźwiękonaśladowczy, od: turkotać
Definicja
owad przystosowany do życia pod ziemią, o wąskich skrzydłach służących do wydawania wysokich, trelujących dźwięków, żywiący się drobnymi zwierzętami glebowymi, a także korzeniami roślin uprawnych, przez co uważany jest za szkodnika
Noty o użyciu
Używane również w postaci pełnej: turkuć podjadek.
Turkucia można zwalczać chemicznie preparatami lindanowymi (uwaga to środki trujące dla pszczół) i fosforkiem cynku.
źródło: NKJP: Rozalia Ćwiernia: Turkuć podjadek, Gazeta Krakowska, 2004-07-06
Górnicze życie turkucia zaczyna się od momentu, gdy samica robi specjalne gniazdo.
źródło: NKJP: Adam Wajrak: Wajrak sugeruje, że jesteśmy zbyt uprzedzeni do turkuciów podjadków, Gazeta Wyborcza, 1997-05-26
Prawdę mówiąc, śpiew nie jest specjalnie ładny i pierwszy z brzegu kanarek bije turkucia swoją melodią na głowę. Muzykowanie to sposób na przywabienie samicy, gdyż w żaden inny sposób nie mogliby znaleźć się w podziemnych ostępach
źródło: NKJP: Grzegorz Tabasz: Galeria potworów - śpiewająca paskuda, Gazeta Krakowska, 2001-08-20