1772,
Stanisław Nałęcz Moszczeński, Zupełny niemiecki y polski mownik, books.google.pl
część mowy: przysłówek
stopień równy |
niezdarnie
|
| stopień wyższy |
niezdarniej
|
w sposób świadczący o czyjejś niezręczności ruchów lub nieumiejętności sprawnego działania
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
- niezdarnie podskakiwać; próbować, usiłować; starać się
- bardzo, dość niezdarnie
|
Zachedrynski cofa się niezdarnie z powodu chorej nogi.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 1, 1986
|
|
Szybko i niezdarnie zmieniała pieluchę.
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
|
|
Wyrażał się po łacinie niezdarnie, niewiele bowiem nauczył się w ciągu tego roku.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
|
|
Właśnie literat tłumaczył się niezdarnie, że czasy są zbyt burzliwe, by pisać o wielkiej miłości i szale zmysłów [...].
źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
|
|
Ciotka, posykując i skradając się coraz niezdarniej, pochyliła się nagle [...].
źródło: Ernest Bryll: Gorzko, gorzko..., 1965 (books.google.pl)
|
Data ostatniej modyfikacji: 05.10.2023
Copyright© Instytut Języka Polskiego PAN